Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδοβάρ
Παίζουν: Πενέλοπε Κρουζ, Λουίς Ομάρ, Μπλάνκα Πορτίγιο, Ταμάρ Νάβας, Χοσέ-Λουίς Γκομέζ
Διανομή: Odeon
Ένας σκηνοθέτης που έχει χάσει την όρασή του, αναπολεί τη μεγάλη του αγάπη για το σινεμά και για μία γυναίκα που στιγμάτισε τη ζωή του. Ταξίδι στο χρόνο και στις φιλμικές εικόνες από τον μεγάλο Πέδρο, ο οποίος επιστρέφει με μια ταινία που μιλάει για ταινίες και για ανθρώπους που αγαπούν τις ταινίες. Με αφήγηση σε δύο χρόνους (παρελθόν και παρόν) αλλά και σε δύο επίπεδα (η πραγματικότητα και η ταινία που γυρίζεται μέσα στην ταινία), ο Αλμοδοβάρ μένει πιστός στις εμμονές του που μας έκαναν να τον λατρέψουμε όλα αυτά τα χρόνια. Κινηματογραφεί την Πενέλοπε Κρουζ χαϊδεύοντάς την με την κάμερα και αναδεικνύει μια απίστευτη ομορφιά, μαζί με μια εξαιρετική ερμηνεία, γυρίζει στο δικό του παρελθόν με cameos από γυναίκες που στοίχειωσαν τις ταινίες του, αναζητά στα καρέ του και στο εξαιρετικό soundtrack τον Άλφρεντ Χίτσκοκ και γυρίζει μια ταινία που μπορεί να μην είναι η καλύτερή του, αλλά δεν παύει να γοητεύει και να σε παρασύρει στον κόσμο της. Άλλωστε, όταν έχεις γυρίσει αριστουργήματα, ακόμη και η όχι καλύτερη ταινία σου δεν παύει να είναι εξαιρετική. Στο κάτω-κάτω, ο Αλμοδοβάρ θέλει να γυρίζει ταινίες και «οι ταινίες πρέπει να τελειώνουν» όπως λέει ο πρωταγωνιστής του στο υπέροχο φινάλε.
Να βάλω βαθμό; Σε ποιον; Στον Αλμοδοβάρ; Τι λέτε τώρα; Άλλωστε, θα πάτε να τη δείτε.
Το είδα με ήχο Dolby Digital στο κατάμεστο Embassy Nova Odeon.
Παίζουν: Πενέλοπε Κρουζ, Λουίς Ομάρ, Μπλάνκα Πορτίγιο, Ταμάρ Νάβας, Χοσέ-Λουίς Γκομέζ
Διανομή: Odeon
Ένας σκηνοθέτης που έχει χάσει την όρασή του, αναπολεί τη μεγάλη του αγάπη για το σινεμά και για μία γυναίκα που στιγμάτισε τη ζωή του. Ταξίδι στο χρόνο και στις φιλμικές εικόνες από τον μεγάλο Πέδρο, ο οποίος επιστρέφει με μια ταινία που μιλάει για ταινίες και για ανθρώπους που αγαπούν τις ταινίες. Με αφήγηση σε δύο χρόνους (παρελθόν και παρόν) αλλά και σε δύο επίπεδα (η πραγματικότητα και η ταινία που γυρίζεται μέσα στην ταινία), ο Αλμοδοβάρ μένει πιστός στις εμμονές του που μας έκαναν να τον λατρέψουμε όλα αυτά τα χρόνια. Κινηματογραφεί την Πενέλοπε Κρουζ χαϊδεύοντάς την με την κάμερα και αναδεικνύει μια απίστευτη ομορφιά, μαζί με μια εξαιρετική ερμηνεία, γυρίζει στο δικό του παρελθόν με cameos από γυναίκες που στοίχειωσαν τις ταινίες του, αναζητά στα καρέ του και στο εξαιρετικό soundtrack τον Άλφρεντ Χίτσκοκ και γυρίζει μια ταινία που μπορεί να μην είναι η καλύτερή του, αλλά δεν παύει να γοητεύει και να σε παρασύρει στον κόσμο της. Άλλωστε, όταν έχεις γυρίσει αριστουργήματα, ακόμη και η όχι καλύτερη ταινία σου δεν παύει να είναι εξαιρετική. Στο κάτω-κάτω, ο Αλμοδοβάρ θέλει να γυρίζει ταινίες και «οι ταινίες πρέπει να τελειώνουν» όπως λέει ο πρωταγωνιστής του στο υπέροχο φινάλε.
Να βάλω βαθμό; Σε ποιον; Στον Αλμοδοβάρ; Τι λέτε τώρα; Άλλωστε, θα πάτε να τη δείτε.
Το είδα με ήχο Dolby Digital στο κατάμεστο Embassy Nova Odeon.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου