Σκηνοθεσία: Γιόζι Γιαμάντα
Πρωταγωνιστούν: Γιασούρι Γιοσινάγκα, Ταντανάμπου Ασάνο, Μιράι Σίντα, Μίκου Σάτο
Διανομή: Nutopia Entertainment
Ιαπωνία, 1940. Μια γυναίκα πρέπει να φροντίσει μόνη της το σπίτι και τα δύο της παιδιά, όταν ο άντρας της συλλαμβάνεται για αντεθνική δράση, κατά τη διάρκεια του Σινο-ιαπωνικού πολέμου. Απλό στη σύλληψή του και στην κινηματογράφησή του, το φιλμ του Γιόζι Γιαμάντα ξεχειλίζει από ανθρωπιά και αισιοδοξία, με τις κατάλληλες πινελιές χιούμορ (εξαιρετική η σκηνή της υπόκλισης προς το αυτοκρατορικό παλάτι) που το προστατεύουν από το να γίνει καταθλιπτικό. Με θέμα του μια γυναίκα που αρνείται να το βάλει κάτω, που δεν χάνει καν το χαμόγελό της, ο Γιαμάντα θέλει να κάνει μια ταινία για τη ζωή πολύ περισσότερο από μια ταινία για το θάνατο. Η πρωταγωνίστριά του είναι σχεδόν σε κάθε πλάνο, πάντοτε δυνατή, ακόμη κι όταν πρέπει να δείξει εξευτελιστικό σεβασμό στις αστυνομικές αρχές κάθε φορά που πηγαίνει να επισκεφθεί τον άντρα της. Γυρισμένη ως επί το πλείστον μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της οικογένειας, η ταινία δεν κουράζει ούτε λεπτό, καθώς ο χρόνος κυλάει, όπως δηλώνει το πέρασμα των εποχών έξω από το παράθυρο κι ενώ ο κόσμος ολόγυρα αρχίζει να καταρρέει (το ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου το μαθαίνουμε από το ραδιόφωνο). Η μητέρα της ταινίας είναι η μητέρα όλων μας, η υπόστασή της είναι περισσότερο ιδεατή παρά ανθρώπινη και μόνο στο τέλος, με μία της και μόνο φράση, αντιλαμβανόμαστε τελικά πως η γυναίκα αυτή ήταν πλασμένη από σάρκα. Με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, σκηνοθετημένη με μαστοριά μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, η ταινία «Καμπέι. Η μητέρα μας» είναι ένα μικρό διαμάντι, ένα ειλικρινές φιλμ που κρατιέται γερά στα πόδια του, όπως η πρωταγωνίστριά του, για να λυγίσει μόνο στους τίτλους τέλους, όταν παραδίδεται στην ανθρώπινη θλίψη της ηρωίδας του. Συγκινητική, βαθιά ανθρώπινη και ειλικρινής, είναι σίγουρα μια ταινία που θα θέλετε να προσφέρετε στη μητέρα σας.
Το είδα με Dolby SR στην κατάμεστη «Έλλη» της οδού Ακαδημίας, με πολλούς από το κοινό να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους προς το τέλος.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Μην φύγετε όταν ξεκινήσουν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους!
Πρωταγωνιστούν: Γιασούρι Γιοσινάγκα, Ταντανάμπου Ασάνο, Μιράι Σίντα, Μίκου Σάτο
Διανομή: Nutopia Entertainment
Ιαπωνία, 1940. Μια γυναίκα πρέπει να φροντίσει μόνη της το σπίτι και τα δύο της παιδιά, όταν ο άντρας της συλλαμβάνεται για αντεθνική δράση, κατά τη διάρκεια του Σινο-ιαπωνικού πολέμου. Απλό στη σύλληψή του και στην κινηματογράφησή του, το φιλμ του Γιόζι Γιαμάντα ξεχειλίζει από ανθρωπιά και αισιοδοξία, με τις κατάλληλες πινελιές χιούμορ (εξαιρετική η σκηνή της υπόκλισης προς το αυτοκρατορικό παλάτι) που το προστατεύουν από το να γίνει καταθλιπτικό. Με θέμα του μια γυναίκα που αρνείται να το βάλει κάτω, που δεν χάνει καν το χαμόγελό της, ο Γιαμάντα θέλει να κάνει μια ταινία για τη ζωή πολύ περισσότερο από μια ταινία για το θάνατο. Η πρωταγωνίστριά του είναι σχεδόν σε κάθε πλάνο, πάντοτε δυνατή, ακόμη κι όταν πρέπει να δείξει εξευτελιστικό σεβασμό στις αστυνομικές αρχές κάθε φορά που πηγαίνει να επισκεφθεί τον άντρα της. Γυρισμένη ως επί το πλείστον μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της οικογένειας, η ταινία δεν κουράζει ούτε λεπτό, καθώς ο χρόνος κυλάει, όπως δηλώνει το πέρασμα των εποχών έξω από το παράθυρο κι ενώ ο κόσμος ολόγυρα αρχίζει να καταρρέει (το ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου το μαθαίνουμε από το ραδιόφωνο). Η μητέρα της ταινίας είναι η μητέρα όλων μας, η υπόστασή της είναι περισσότερο ιδεατή παρά ανθρώπινη και μόνο στο τέλος, με μία της και μόνο φράση, αντιλαμβανόμαστε τελικά πως η γυναίκα αυτή ήταν πλασμένη από σάρκα. Με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, σκηνοθετημένη με μαστοριά μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, η ταινία «Καμπέι. Η μητέρα μας» είναι ένα μικρό διαμάντι, ένα ειλικρινές φιλμ που κρατιέται γερά στα πόδια του, όπως η πρωταγωνίστριά του, για να λυγίσει μόνο στους τίτλους τέλους, όταν παραδίδεται στην ανθρώπινη θλίψη της ηρωίδας του. Συγκινητική, βαθιά ανθρώπινη και ειλικρινής, είναι σίγουρα μια ταινία που θα θέλετε να προσφέρετε στη μητέρα σας.
Το είδα με Dolby SR στην κατάμεστη «Έλλη» της οδού Ακαδημίας, με πολλούς από το κοινό να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους προς το τέλος.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Μην φύγετε όταν ξεκινήσουν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου