Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ: TETRO


Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα
Πρωταγωνιστούν: Βίνσεντ Γκάλο, Άλντεν Έρενριχ, Μαριαμπέλ Βερντού, Κλάους Μαρία Μπραντάουερ, Κάρμεν Μάουρα
Διανομή: Feelgood Entertainment


H, μετά από χρόνια, συνάντηση δύο αδελφών στο Μπουένος Άιρες ξυπνάει παλιά οικογενειακά μυστικά. Με ατμοσφαιρική ασπρόμαυρη φωτογραφία και ένα απειλητικό περιβάλλον, η ταινία ξεκινά πολλά υποσχόμενη και ετοιμάζεσαι να παρακολουθήσεις ένα δράμα δωματίου στη σκιά των μεγάλων θεατρικών του Τένεσι Γουίλλιαμς. Και ξαφνικά αρχίζουν να μπλέκουν οι δεύτεροι χαρακτήρες. Και ξαφνικά αρχίζουν τα έγχρωμα flash back σε 4/3 (η ταινία είναι Panavision). Και ξαφνικά αρχίζουν και οι (επίσης έγχρωμες) σουρεαλιστικές σεκάνς με χορογραφημένα οπερατικά στιγμιότυπα. Και ξαφνικά, ως θεατής, αναρωτιέσαι «γιατί;». Μια ταινία που θα μπορούσε να είναι υπόδειγμα γραφής και ιστορίας, χάνεται μέσα σε μια μεγαλομανή επίδειξη στιλ από έναν σκηνοθέτη που δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα. Ιδιαίτερα δε όταν όλες τις στιλιστικές μανιέρες που χρησιμοποιεί εδώ τις έχει χρησιμοποιήσει πολύ καλύτερα στο παρελθόν. Η ιστορία αφήνεται έρμαιο σε δεύτερους ήρωες που δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα γιατί απλούστατα οι ίδιοι δεν είναι ολοκληρωμένοι, ο υπερ-εκτιμημένος κατ’ εμέ Βίνσεντ Γκάλο έχει το ίδιο παγωμένο ύφος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, η περσόνα της κριτικού Alone μοιάζει να βγήκε από ταινία του Αλμοδοβάρ και η δραματική κορύφωση του φινάλε δεν περνάει ποτέ από την οθόνη στα καθίσματα, γιατί χάνεται σε μια ακατάσχετη λεκτική και οπτική φλυαρία. Πάντως, όση ώρα το έβλεπα, φαντασιωνόμουν μια θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστές το Νίκο Κουρή και την Αθηνά Μαξίμου στους δύο πρώτους ρόλους. Θα ήταν αριστούργημα. Ενδιαφέρεται κανείς;

Να βάλω βαθμό; Ξεκινάει υπέροχα, απογοητεύει στο δρόμο

Το είδα με ήχο Dolby Digital στην πανέμορφη αίθουσα του αγαπημένου Απόλλων Cinemax Class. Αλλά, κάποιος -επιτέλους- να διορθώσει τα δύο μπροστά περιφερειακά ηχεία στο δεξί τοίχο. Τρίζουν εδώ και χρόνια. Κανείς άλλος δεν το έχει ακούσει; Εξαιρετική η απόδοση στα ελληνικά, από τον Γιώργο Λυκούδη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου