Σκηνοθεσία: Πάνος Κούτρας
Πρωταγωνιστούν: Μίνα Ορφανού, Γιάννης Κοκιασμένος, Μίνως Θεοχάρης, Άκης Ιωάννου, Μπέτυ Βακαλίδου
Διανομή: Filmcenter
Ο Γιώργος, ένας καταδικασμένος για φόνο, αποφυλακίζεται μετά από 15 χρόνια. Στο ξενοδοχείο όπου μένει προσωρινά γνωρίζει τη Στέλα, μια transsexual που οι φίλοι της τη φωνάζουν Στρέλλα επειδή είναι λίγο τρελή. Την ερωτεύεται και μοιάζει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που τον νιώθει και τον αγαπά. Οι μέρες κυλούν, και ο Γιώργος ψάχνει να βρει τον γιο του που έχει να τον δει από τότε που πήγε φυλακή. Τότε ήταν μόλις 7 χρονών. Τραγική ταινία, με τραγικές φιγούρες, χαμένες μέσα στον κόσμο που δεν τους καταλαβαίνει. Φιγούρες περιθωριακές, αλλά αξιαγάπητες. Ο Κούτρας κάνει την πιο συγκροτημένη ταινία του, η Μίνα Ορφανού είναι αποκάλυψη (το κλάμα της στις γραμμές του τραίνου θα μείνει χαραγμένο στην ψυχή σας), και η υπόθεση εξελίσσεται αργά σαν αρχαία τραγωδία. Ίσως βρείτε την πορεία από την ύβρη στην κάθαρση κάπως εύκολη, αλλά ο Κούτρας αγαπάει τους ήρωές του και τους χαρίζει το δικό τους δικαίωμα στο όποιο μερτικό ευτυχίας τούς αναλογεί. Αρκετά τους ταλαιπώρησε η ζωή. Μαζί με τον Κυνόδοντα και την Ακαδημία Πλάτωνος, ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το ελληνικό σινεμά φέτος και σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Οι περισσότερο συντηρητικοί θα σοκαριστούν, αλλά αν ξεπεράσουν τις όποιες φοβίες τους, θα λατρέψουν τη Στρέλλα και τον κόσμο της. Πάρα πολύ καλοί ο Μίνως Θεοχάρης και απίστευτη η Μπέτυ Βακαλίδου.
Να βάλω βαθμό; 7/10
Το είδα με δυνατό και καθαρό ήχο Dolby SR στην Έλλη. Δεν είναι κρίμα τέτοιες ταινίες να μην βρίσκουν διανομή στην ίδια τους τη χώρα, αλλά να έχουν διανομέα στη Γαλλία; Για να μην ξεχνάμε πως την επέλεξαν και από το Φεστιβάλ Βερολίνου. Βλέπετε, όμως, κανείς από τους πρωταγωνιστές της δεν παίζει ούτε σε σήριαλ, ούτε σε διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας.
Πρωταγωνιστούν: Μίνα Ορφανού, Γιάννης Κοκιασμένος, Μίνως Θεοχάρης, Άκης Ιωάννου, Μπέτυ Βακαλίδου
Διανομή: Filmcenter
Ο Γιώργος, ένας καταδικασμένος για φόνο, αποφυλακίζεται μετά από 15 χρόνια. Στο ξενοδοχείο όπου μένει προσωρινά γνωρίζει τη Στέλα, μια transsexual που οι φίλοι της τη φωνάζουν Στρέλλα επειδή είναι λίγο τρελή. Την ερωτεύεται και μοιάζει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που τον νιώθει και τον αγαπά. Οι μέρες κυλούν, και ο Γιώργος ψάχνει να βρει τον γιο του που έχει να τον δει από τότε που πήγε φυλακή. Τότε ήταν μόλις 7 χρονών. Τραγική ταινία, με τραγικές φιγούρες, χαμένες μέσα στον κόσμο που δεν τους καταλαβαίνει. Φιγούρες περιθωριακές, αλλά αξιαγάπητες. Ο Κούτρας κάνει την πιο συγκροτημένη ταινία του, η Μίνα Ορφανού είναι αποκάλυψη (το κλάμα της στις γραμμές του τραίνου θα μείνει χαραγμένο στην ψυχή σας), και η υπόθεση εξελίσσεται αργά σαν αρχαία τραγωδία. Ίσως βρείτε την πορεία από την ύβρη στην κάθαρση κάπως εύκολη, αλλά ο Κούτρας αγαπάει τους ήρωές του και τους χαρίζει το δικό τους δικαίωμα στο όποιο μερτικό ευτυχίας τούς αναλογεί. Αρκετά τους ταλαιπώρησε η ζωή. Μαζί με τον Κυνόδοντα και την Ακαδημία Πλάτωνος, ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το ελληνικό σινεμά φέτος και σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Οι περισσότερο συντηρητικοί θα σοκαριστούν, αλλά αν ξεπεράσουν τις όποιες φοβίες τους, θα λατρέψουν τη Στρέλλα και τον κόσμο της. Πάρα πολύ καλοί ο Μίνως Θεοχάρης και απίστευτη η Μπέτυ Βακαλίδου.
Να βάλω βαθμό; 7/10
Το είδα με δυνατό και καθαρό ήχο Dolby SR στην Έλλη. Δεν είναι κρίμα τέτοιες ταινίες να μην βρίσκουν διανομή στην ίδια τους τη χώρα, αλλά να έχουν διανομέα στη Γαλλία; Για να μην ξεχνάμε πως την επέλεξαν και από το Φεστιβάλ Βερολίνου. Βλέπετε, όμως, κανείς από τους πρωταγωνιστές της δεν παίζει ούτε σε σήριαλ, ούτε σε διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου